Tongariro National Park

De afgelopen week hebben we doorgebracht in het Tongariro National Park. Het eerste wat je merkt als je het National Park binnenkomt is dat het er koud is. Niet zomaar koud; midden in de lente is het er doodnormaal om gevoelstemperaturen van -2 te hebben! Het Tongariro National Park staat bekend om de grote Tongariro Crossing; een wandeling van zo'n 6 tot 8 uur, welke wij natuurlijk gedaan hebben! Maar ik zal eerst beginnen bij het begin.

De eerste dag hebben we veel wandelingen gedaan rondom de National Park Village. De eerste leidde naar de Silica Rapids (1,5 u return). Dit is een stroomversnelling waarbij de oorsprong ligt bij een bron. Hieruit komen allemaal mineralen van de vulkaan. Je kunt daarom in deze 'waterval' de afzetting van het silica op de stenen zien. De volgende wandeling was de 3 uur return wandeling naar de Tongariro Waterfalls. Een mooie waterval en vooral een erg mooie wandeling ernaartoe. Leuk is om te zien dat het landschap in het Tongariro National Park vrijwel alleen bestaat uit lage bosjes, grassen en mos. Dit komt door de uitbarstingen van de vulkanen in het nationaal park. Vrijwel niks kan op deze grond meer groeien. Verder hebben we nog de Tawhia Falls gezien wat een filmset is uit de Lord of the Rings; Gollums Pool, een mooie idyllische waterval en een kleine wandeling ernaartoe.

De volgende dag wilden we de Tongariro Crossing doen, maar het weer was niet goed genoeg, dus besloten we nog een dagje rustig aan te doen en hebben we het zuiden van het National Park bezichtigd. We hebben een wandeling gemaakt naar de Mangawhero Falls (1,5 u return) en naar de Waitonga Falls (1,5 u return). Zoveel watervallen, ik kan ze allemaal niet meer uit elkaar houden, haha. Vervolgens zijn we naar Ohakune gereden. Ohakune staat bekend om de grote wortel. Huh, wortel? Ja; uitgerekend Chinezen (!) hebben de wortel geïntroduceerd in Ohakune en sindsdien is Ohakune wortelproducer geworden. Nu is er een park opgericht waarin kinderen kunnen spelen in een speeltuin met als thema groenten: een grote wortel waarmee je op de foto kan, een wortelracewagen, een ui waarmee je op de foto kan, een schommel gemaakt uit bieten, zelfs een gigantische spruit staat er! Hierna hebben we de Mangawhero Forest walk van 1 uur gedaan en zijn we doorgereden naar het Rotokura Ecological Reserve waar we een wandeling van een uur deden rond Dry Lake en Rotokura Lake. Beide meren zijn Tapu: heilig voor Maori, dus je mag er niet in de buurt eten, drinken, kamperen etc. Tijdens de wandeling heb je een prachtig uitzicht over het Rotokura meer met de bergen van het Tongariro National Park in de achtergrond. Erg mooi! We hebben deze dag veel gewandeld; een voorproefje voor de grote Tongariro Crossing...

Op zondag hebben we de Tongariro Crossing gedaan. De Tongariro Crossing is de beste 1 dag wandeling in Nieuw Zeeland en heeft zelfs op globaal niveau een status van 1 van de beste wandelingen ter wereld. En ze hadden helemaal gelijk. We hadden werkelijk prachtig weer voor de crossing; geen wolkje aan de hemel en een heerlijk warm zonnetje. Het eerste stuk van de crossing gaat door duin-achtiglandschap. Geleidelijk aan kom je in een landschap waar vrijwel niks meer groeit op het ooit door lava verwoestte landschap. Er waren alleen nog mossen en helmgras-achtigen. Na een paar kilometer begon de klim. Er waren wel honderden mensen tegelijkertijd de crossing aan het doen, dus de klim ging behoorlijk traag. Dit was trouwens op zich niet erg, want ik merkte dat mijn speren tijd nodig hadden om gewend te raken aan de klim. Zodra je de eerste klim en een heleboel trappen achter de rug had, begon het rustiger te worden. De meeste mensen stopten hier om een pauze te nemen. Wij gingen hier echter direct door om een sidetrip te doen van 3,5 uur door de vulkaan Mount Ngauruhu (aka Mount Doom) te beklimmen. De vulkaan waarin Frodo zijn ring heeft gegooid. De tocht naar de top van de berg was enorm stijl en net zoals met de vorige berg die we beklommen; Mt Taranaki, bestond ook deze helling vrijwel alleen uit puimsteen en gestold lava. 2,5 uur en een heleboel pauzes tussendoor om op adem te komen verder kwamen we dan eindelijk aan op de top vn de berg vanwaar we een prachtig uitzicht hadden over het hele Tongariro National Park. In de ene richting had je prachtig uitzicht op The Valley of Death, aka Mordor uit de Lord of the Rings, in de andere richting had je uitzicht op de Red Crater en de smaragdkleurige meren en in weer een andere richting kon je Mount Taranaki in New Plymouth zien liggen. Bovenop Mount Ngauruhu waren vele plekken waaruit hete lucht kwam, dus we hadden stenen erin gelegd, zodat je die even later kon gebruiken als handverwarmers. Gaaf om op een actieve vulkaan te staan! De weg naar beneden ging duizend keer sneller. We konden simpelweg naar beneden 'skiën' op de puimsteenkorrels. In minder dan driekwartier waren we dan ook beneden en vervolgden we de Tongariro Crossing naar de Red Crater en de smaragdgroene meertjes. Dit was nog steeds een pittige klim, maar het uitzicht was erg mooi. Helaas werd het al snel erg bewolkt en mistig dus na een tijdje werden we omhuld door mist en konden we niks meer zien. De echte Tongariro Crossing vervolgt hier zijn weg naar beneden door niks anders dan bossen waarna een (veel te dure) shuttle staat te wachten om je weer naar je begin punt te brengen waar je je auto geparkeerd had. Wij hebben echter dit geskipt en zijn in plaats daarvan weer helemaal teruggelopen naar onze auto. 10 uur en zo'n 21 kilometer over de hele wandeling verder waren wij dan ook compleet moe en hebben wij de hele avond helemaal niks meer gedaan.

Op maandag hebben we een rustdag genomen om op adem te komen van de lange tocht van de dag ervoor. We zijn naar de Tokaanu Thermal Pools gereden waar we heerlijk in een bad met duizendenjaren oud water uit heetwaterbronnen onze spieren konden laten rusten. Hier hebben we ook een korte wandeling gemaakt waarbij je spectaculair gekleurde warmwaterbronnen kunt zien en echte hete modderpoelen die als kleine vulkaantjes uitbarsten. Gaaf om te zien! Hierna hebben we de Maunganamu track gelopen van 1 uur door paardenweilanden heen langs een rivier. Hier kwam een heerlijk zonnetje er even bij en thuis merkten we dan ook dat we overal rood getint waren. Na de track zijn we doorgereden naar Lake Taupo, naar een punt waar heel veel zwarte zwanen en Nieuw Zeelandse eenden waren (New Zealand Scaup). Een prachtig rustgevend plekje vanwaar je een mooi zicht had op het grote meer. 's Avonds hadden we wijn gekregen van jongens die weggingen uit het hostel. Die hebben we opengemaakt en zittend bij het kampvuur in het Skihaus-hostel met een echt ski-gevoel hebben we een film gekeken onder het genot van de wijn. Hoewel genot, ik had mijn tong verbrand eerder die avond, dus ik proefde er vrij weinig van...

De volgende dag was een vrij regenachtige (en ijskoude) dag, een dag waarop echt alles fout ging. De ochtend verliep nog best aardig; we hebben de Ridge Track gedaan van 20 minuten en de Moand Track van 20 minuten. Beide leidden ze naar een uitzichtpunt vanwaar je mooi goed zicht had op de bergen en het maanachtige landschap. Hierna zijn we eten gaan kopen, maar thuis bleek dat de gel van Adrian niet in de tas zat, dus had hij voor niks betaald. We zijn hierna de Desert Road gegaan waar we naar een meer toe wilden, maar hier stond een bord: 'Danger, New Zealand Army' en met kleine lettertjes eronder: 'Do not entry'. Wij zijn hier doorgereden om vervolgens om te draaien omdat er een hek was. Weer op de weg aangekomen kwam er een politieman met zwaaiende lichten achter ons aan. We werden gestopt, gecontroleerd en boem: 150 dollar boete omdat we 'het stop-sign hadden genegeerd'. De bus die voorbij reed met allemaal wijzende en lachende mensen erin maakte het niet veel beter, haha. Vervolgens zijn we doorgereden naar Tukino Ski Area; een lange weg vol gaten erin die ons midden in The Valley of Death (Mordor) leidde. Je kon geen meer toepasselijke naam verzinnen... Het enige wat je ziet voor kilometers is gestold lava, zand en een soort helmgras. Verder groeit er helemaal niks: enorm indrukwekkend deze leegte! Ik wist trouwens niet dat ik ziek kon worden van een auto, maar hier het bewijs. De lange onverharde weg maakte me enorm misselijk.
's Avonds probeerden we verder nog brood te maken, maar die was compleet verbrand en als kers op de taart had Adrian door een beet van een mier een allergische reactie opgelopen waardoor zijn hand opgezwollen, rood en pijnlijk was. Een geweldige dag maar niet heus, haha.
De laatste dag in het Tongariro National Park was zeer regenachtig. We zijn behalve voor gist voor het brood het hostel niet uit geweest. We hebben films gekeken en verder veel gerust van de vele wandelingen de dagen ervoor. Maar we kunnen nu 2 dingen zeggen: onze conditie is nu perfect en we kunnen elke wandeling aan!

Gisteren zijn we dan aangekomen in Wanganui en hebben we de stad een beetje verkend. We hebben de Memorial Tower beklommen, hebben de Water Tower gezien en 's avonds zijn we naar South Beach gegaan waar we in het donker foto's hebben gemaakt van de prachtige sterrenhemel. Vandaag hebben we kajaks gehuurd en zijn we de Whanganui river afgevaren met de kajaks. Het was een fantastische zonnige dag, een welkom contrast met het verschrikkelijke regenachtige en koude weer in het Tongariro National Park. Het werd eb, dus het water van de rivier stroomde al best hard richting zee waardoor we vrijwel niet hoefde te peddelen. Een heerlijke rustige bezigheid met veel zonuurtjes! Terug bij de mensen die ons de kajaks hadden verhuurd, mochten we tenslotte ook nog gratis in hun zwembad zwemmen en een heerlijke hete douche nemen. Vanavond zullen we naar een Observatory gaan om sterren te kijken, hopelijk gaat de bewolking nog een beetje weg, en morgen is een groot food en culture festival in Wanganui waar we zeker de helft van de dag zullen verblijven!

Ik zal over een week weer schrijven wanneer we onze eerste boerderijwerk voor 2 weken in een gastgezin zullen hebben!