Back in New Zealand

Back in New Zealand! Doei warme Fiji, hallo koud en aardbevingrijk Nieuw Zeeland! 1 December zijn we geland in Nieuw Zeeland, terug van ons paradijselijke tussenvakantie in Fiji. Het koude Nieuw Zeeland was even een hard verschil met het warme Fiji en een aantal dagen hadden we dan ook nodig om volledig te wennen, haha. Terug in Nieuw Zeeland hebben we 4 nachten in Paraparaumu Beach doorgebracht, een leuk klein plaatsje aan de zee nog geen uur rijden van Wellington af dat precies zo voelt als een vakantiedorpje aan de Noord Zee. De sfeer was heerlijk relaxed en ons hostel bevond zich op nog geen 5 minuten loopafstand van het strand. We hebben de dagen voornamelijk in Wellington doorgebracht met Loo, de meid waar we vrienden mee zijn geworden op de Glenburn Station. In Wellington hebben we het fantastische Te Papa museum gezien; een van de grootste en volgens mij het bekendste museum in Nieuw Zeeland met alles van aarde/aardbevingen/hoe Nieuw Zeeland gevormd werd tot allerlei voorwerpen, kledingstukken etc. van de Maori van vroeger tot en met nu en een gigantische kunstcollectie. Een gaaf museum van hoge kwaliteit en natuurlijk zoals bijna alle musea in Nieuw Zeeland: helemaal gratis! Naast Te Papa hebben we de bird sanctuary Zealandia gezien waar we de Tuatara, een leguaan, en verschillende zeldzame vogels hebben gezien en hebben we de Wellington Botanical Gardens gezien. Hier heb ik mijn 3e aardbeving gevoeld! De 2e was terwijl ik aan het skypen was en ik zag dat de spiegel tegenover mij begon te trillen; 3.7 op de schaal van Richter en deze 3e voelden we terwijl we op de grond lagen in de Botanical Gardens. De hele vloer begon te schudden en het grote monument dat vlak naast ons was begon te rammelen; 5.5 op de schaal van Richter! Gelukkig zijn deze aardbevingen niet zwaar genoeg om echt schade aan te richten, dus gevaarlijk werd het niet.

5 December zijn we naar het Zuidereiland afgereisd. We hebben afscheid genomen van Loo en zijn toen op die maandag met de veerboot naar Picton afgereisd. Na zo’n 3 uur vertraging, omdat er olie was gelekt, konden we dan eindelijk beginnen aan onze reis naar het Zuidereiland. Het was een gave scenische tocht en onderweg hebben we speelse dolfijnen mee zien zwemmen met de boot. Grappig om te merken is dat de boot van Wellington naar Picton even groot is als de Teso boot tussen Den Helder en Texel. Deze boot was zelfs gemaakt in Nederland! Enig verschil is dat de boot in Nieuw Zeeland zo’n 4 uur moet varen en de Teso maar een half uurtje, haha. In Picton aangekomen zijn we direct naar ons hostel gereden in Marlborough Sounds: Hopewell. Dit hostel is voor het zoveelste jaar op een rij verkozen tot het beste hostel in Nieuw Zeeland en helemaal terecht! De faciliteiten waren super netjes, de keuken en de zitkamer waren gigantisch, we konden gebruik maken van kajaks, we hebben een hele dag gevist (niks gevangen helaas) en het allerbeste: we konden 24/7 gebruik maken van de hot tub! Dit was fantastisch aangezien het 2 van de 3 dagen behoorlijk aan het regenen was. We hebben in dit hostel een musselnight gehad waarbij de eigenaar van het hostel mossels bereidde (door ze te stomen) en kon iedereen zoveel mossels en zelfgebakken brood eten als hij/zij wilt. Ik ben normaal niet zo’n fan van mossels, maar deze waren erg goed! Na Marlborough Sounds zijn we naar Motueka gegaan; voor mij mijn 3e werkplek. Hier zijn wij 6 nachten verbleven in een gezellige familie. 3,5 uur per dag werkten wij voor de familie en kregen we in ruil voor het werk eten en onderdak. Het werk bestond uit het wassen, schuren en verven van het huis. Het doel was om van het huis een vakantiehuis te maken die de familie zou gaan verhuren, dus alles moest ‘high standard’ afgewerkt worden. Het werk was leuk om te doen met iedereen en we hadden daarnaast meer dan genoeg tijd om het ongelofelijk mooie Abel Tasman Nationaal Park te ontdekken. Zo zijn we één dag naar Farewell Spit gereden om uit te kijken over het meest noordelijke puntje van het Zuidereiland en hebben we hier een zeehondenkolonie gezien. Verder is dit de thuis van Mollyhawks en andere zeldzame zeevogels, maar ik heb helaas niets kunnen spotten. Een andere dag zijn we de hele dag wezen kajakken in het Nationaal Park. De dag begon ontzettend zonnig, maar we waren gewaarschuwd voor harde wind op de terugreis. Op de weg terug van Anchor Bay naar ons beginpunt kregen we inderdaad te maken met stevige tegenwind. Door de wind begonnen de golven erg hoog te worden, dus wij in onze kleine kajak waren ineens niets meer. De mensen om ons heen gaven allemaal op en zijn naar het dichtstbijzijnde strand gevaren om vanaf daar opgehaald te worden door de kajakorganisatie. Wij probeerden het zo lang mogelijk vol te houden, maar uiteindelijk kwam iemand zeggen dat iedereen van het water af moest, naar het dichtstbijzijnde strand moest gaan en daar konden we dan opgehaald worden. We hebben uiteindelijk bijna de hele weg terug vol gehouden en toen we op het strandje stonden konden we onszelf drogen in het heerlijke zonnetje en een half uur later werden we opgehaald met een boot. Het was een erg gaaf avontuur, haha. ´Gered´ worden door de organisatie door een te harde wind… Hebben wij weer, haha. Gelukkig was het ondanks de harde wind nog heerlijk warm en hebben we de perfect mooie groene kleur van het water en de gouden stranden mogen ervaren. In Motueka heb ik ook een skydive gedaan!!! De skydive zou gebeuren op 9.000 ft., maar voor een kleine upgrade heb ik het op 12.000 mogen doen. Achteraf bleek dat het vliegtuig te hoog vloog, waardoor ik zelfs op 15.000 ft. uiteindelijk heb gesprongen! De ervaring was geweldig en ik kan het zo opnieuw doen! Het gevoel om naar beneden te vallen van zo’n grote hoogte terwijl alles veilig gebeurd was fantastisch. Boven in de lucht had ik een prachtig uitzicht over het hele Abel Tasman Nationaal Park, Marlborough Sounds en Nelson Lakes. Ik weet zeker dat ik vaker een skydive ga doen! Het was een te gave ervaring om het maar 1 keer te doen! Verder hebben we in het Nationaal Park nog een gave limestone grot bezocht, perfect heldere tapu (=heilig in Maori) bronnen gezien waarbij je het zand op de grond ziet dansen door de opwaartse kracht van het water uit de grond en de Split Apple Rock, een steen dat eruit ziet als een gehalveerde appel. Alles bij elkaar is deze week in Motueka bij de familie voorbij gevlogen. Deze manier van werken in een familie is fantastisch, omdat je je dan echt thuis voelt op een plek. Ook hier was het dan ook heerlijk om elke dag weer terug te komen en in je ‘eigen’ bed te kunnen gaan liggen. Heerlijk gevoel: je thuis voelen ver van huis. Een minpuntje was nog dat onze host een ongeluk had gekregen terwijl wij er waren, waardoor zij met veel pijnstillers in bed bleef liggen. Ze vond het wel geweldig dat wij het huis zo goed opknapten en als ons ook maar iets gebeurd in Nieuw Zeeland konden we haar bellen en zou zij ons helpen. Een heerlijk gevoel geeft dat! Na Motueka hebben we 2 nachten gekampeerd in het Nelson Lakes Nationaal Park. Helaas regende het veel, waren er miljoenen knoetjes (sandflies) en was het ’s nachts steenkoud waardoor ik niet kon slapen. Desondanks hebben we er een paar gave dagen beleefd. We hebben prachtige wandelingen gemaakt, watervallen gezien en vele verschillende aanzichten van de meren gezien. Prachtig!

Nu zijn we alweer aangekomen in Westport. De komende weken zullen we in Westport, Hokitika en de Fox Glacier verblijven. Meer hierover zal ik in de volgende blog schrijven!