New Plymouth!
Door: Bo Krause
19 Oktober 2016 | Nieuw Zeeland, New Plymouth
New Plymouth, oftewel The Lonely Mountain!!
Nu zijn we alweer bijna een week in New Plymouth. De afgelopen weken zijn we vrij snel van plek naar plek getrokken en hebben we heel veel gezien in hele korte tijd, maar een beetje stressvol was het ook. Daarom hadden we besloten om nu eens een hele week ergens te verblijven en dat bevalt erg goed.
In Raglan hebben we erg goed kunnen uitrusten. De sfeer van Raglan is onbeschrijfelijk. Iedereen is zo enorm relaxed! Als ik naar een stad terug zou keren in Nieuw Zeeland, dan is het zeker wel Raglan.
De eerste dag in New Plymouth heb ik een boek gekocht om vogels mee te spotten en zijn we naar Puke Ariki gegaan. Dit is een plek waar een gratis museum, een bibliotheek en een visitors centre ineen zit. Het museum is indrukwekkend met informatie over hoe de vulkaan Mt Taranaki is ontstaan en met foto´s en collecties van vele dieren die in Nieuw Zeeland voorkomen. We hebben verder de Len Lye Art Gallery gezien van de buitenkant: een erg indrukwekkend gebouw. De vorm lijkt op rechtopstaande golven en de galerij is totaal in het zilver. Hierna werd het beter weer en zijn we naar de Te Rewa Rewa bridge gegaan. Een elegante brug met een vorm dat me doet denken aan een skelet van een gigantische walvis. Gelukkig bleef het weer goed, zodat we naar de Three Sisters konden gaan. Eigenlijk zijn er nu nog maar 2 sisters over. De sisters zijn ontstaan doordat de zee de klif heeft uitgehold. Er bleven 3 pieken overeind staan en de rest is weg geërodeerd. Nu heeft de zee echter 1 van de pieken ook laten instorten, vandaar dat het er nog maar 2 zijn. De omgeving waarin ze staan is prachtig. De pieken zijn zandkleurig en staan iets van de kust af in het water. Aan de kust rijzen grote zandkleurige kliffen op waarin je prachtig de vele lagen van de voormalige zeebodem kunt zien en aan de andere kant is natuurlijk de prachtig blauwe Tasmanzee.
De volgende dag was het prachtig weer, dus hebben we de gratis fietsen van het hostel gepakt en zijn we de Coastal Walkway af gaan fietsen. Een weg van zo’n 22 kilometer return langs de mooie kust van New Plymouth. Onderweg zijn we gestopt bij een mountainbiketrail waar je over een wipwap en andere rare dingen kunt fietsen en zijn we gestopt bij een groot BMX parcours zoals je die op tv ziet die open was voor iedereen. We hoefden niet lang na te denken over of we ervan af zouden gaan! Erg gaaf om je een beetje een echte BMXer te voelen (met een Mountainbike, haha). Verder zijn we naar de (ook al gratis) dierentuin gegaan van New Plymouth. Hier hebben we apen gezien, meerkatten, otters en een heleboel ontzettend mooi gekleurde papegaaien en parkieten. Deze dierentuin ligt aan het pukekera park. Een groot park waarin een aantal gave grote oude bomen staan.
Op zondag was het weer een beetje bewolkt, maar nog steeds best goed. We zijn de Surf Highway afgegaan. Deze Highway is een snelweg langs de kust waaraan allemaal stranden liggen waar je goed kunt surfen, vandaar de naam. Als eerste zijn we gestopt bij de Paritutu Tock, een heuvel in New Plymouth. Een erg steile trap en helling met een touw aan de zijkant waaraan je je vasthoudt om niet te vallen, leidt tot de top van de heuvel/berg vanwaar je een prachtig uitzicht hebt op de kust. Hierna zijn we naar Back Beach gegaan, althans dat dachten we. Een pad leidde ernaartoe, maar je kon het strand niet op, dus we zaten waarschijnlijk verkeerd. We zijn toen een heel steil pad van de kliffen naar beneden gevolgd naar een prachtig strand. Werkelijk waar het mooiste strand dat ik tot nu toe heb gezien! Het strand is pikzwart en ontzettend fijntjes. Met het zonnetje erop schittert het hele strand; adembenemend mooi! De volgende stop was Oakura Beach. Dit is ook een zwart strand, maar veel minder indrukwekkend dan het strand vlakbij Back Beach, dus bleven we hier niet lang. Een historisch interessante stop was Koru Pa. Een Pa is een plek waar Maori samen leefden in hun hutten. Deze Pa was gebouwd rond 1550 en behoorde tot de Nga Makhanga a Tairi en de Ngati Tairi van de Taranaki Iwi (stam). De indeling van een Pa werkt als volgt. Degene met het hoogste aanzien: de chief en zijn familie, woonde het hoogste op de berg. De opeenvolgende rangen woonden steeds lager. De hoogte op de berg geeft dus aan hoe hoog de familie in de rang was. Helaas kun je nu amper nog iets zien van de Pa. Het enige wat je ziet is varens, bomen en nog meer bomen en varens. De enige tekens van eerder leven zijn sommige gaten in de grond waar de families hun eten in klaarmaakten. De Koru Pa is één van de oudste Pa’s in Nieuw Zeeland.
Lucy’s Gully, de volgende plek waar we stopten, ligt in het Egmont Nationaalpark. Grappig om te zien is dat ook hier Californian Redwoods staan. Nieuw Zeeland is heel streng met soorten vanuit andere landen, maar de Californian Redwood schijnen ze geadopteerd te hebben, haha. We hebben in dit bos gepicknickt en zijn toen verder gereden naar het Wreck of SS Gairloch. Dit is een wrak dat ligt op de stenen op een strand aan de zee. Het schip strandde op 5 januari 1903 op het Timaru Reef en ligt hier sindsdien. Het overblijfsel van het schip is een roestig front waarop je het hout op sommige plekken nog kunt zien zitten. Hier op het strand was echter niet het wrak het meest interessante, maar de diertjes die in de poeltjes tussen de stenen lagen. We hebben hier zeeslakken gezien, zee-egels en heel veel zeesterren van tot wel zo’n 25 centimeter groot! Prachtig om te zien!! De laatste twee stoppen na het wrak waren de Cape Egmont Lighthouse, een vuurtoren dat het westerste punt van de Taranaki kust merkt en Kina Road. De vuurtoren is gebouwd in Londen in midden 1800 en is toen verscheept naar Nieuw Zeeland in stukjes. Oorspronkelijk stond de vuurtoren op het Mana Island vlakbij Wellington, maar is later gebouwd op deze plek. Kina Road, de allerlaatste stop, is een wereldberoemd strand voor kitesurfers en windsurfers. De golven kunnen hier huizenhoog worden, maar helaas hebben wij dit niet kunnen ervaren en hebben we niet eens 1 persoon hier zien surfen.
Op Maandag zijn wij naar het visitors centre gereden in het Egmont Nationaalpark. Vanaf hier hebben we de Summit Track genomen naar de top van de berg. Overal staan borden zoals; wees zeker van je conditie voordat je dit pad neemt en neem een gids als er sneeuw ligt bovenop berg! Wij werden echter er niet door afgeschrikt en zijn zo ver gegaan als wij konden: tot iets verder dan waar de sneeuw begint. Het was een erg lange en vooral enorm zware en steile tocht dat ons in totaal zo’n 7 uur heeft gekost, maar wauw wat was het mooi! We zaten ver boven de boomgrens en konden vanaf waar wij waren de bergen van het Tongariro Nationaalpark en de Tasmanzee zien liggen. Vooral het laatste gedeelte was enorm zwaar omdat je bij elke stap die je zet op het puimsteengrind weer een halve pas naar beneden gleed en daarnaast was het pad zo’n 45 graden continu. De terugweg kozen we er dan ook voor om op het sneeuw met onze schoenen als ski’s naar beneden te ‘skiën’. Dit was super steil en ging erg snel, maar het was enorm gaaf om te doen! Thuis aangekomen waren we kapot. We hebben nog wat over het strand gelopen en hebben hier nog wat gelegen, maar dat was het wel zo’n beetje.
Gisteren zouden we een relaxed dagje houden. We gingen naar het zwembad in de verwachting hier lekker rond te poedelen, maar dat was niet echt wat Nieuw Zeelanders als zwembad zien. Je kon er namelijk alleen baantjes trekken. Tot zover ons relaxte dagje..., maar het was erg fijn om de stijve spieren wat te bewegen en om borstcrawl te oefenen, haha. Er was ook een klimwand in het zwembad waarbij je vanuit het water een klimwand op kon klimmen en als je niet meer kon of als je weggleed viel je in het water. Na het zwembad zijn we naar de White Cliffs gereden. Vanaf hier hebben we een prachtige wandeling over het strand gemaakt. Ook dit strand was prachtig zwart en fonkelde in de zon. De kliffen langs de zijkant waren ook prachtig! Foto’s volgen!!
Ik heb verder werk gevonden voor in december voor 3 weken en ik heb een aanbod voor werk gekregen in eind november. Na december gaan we waarschijnlijk de oversteek maken naar het Zuidereiland waar ik dan nog 6 weken kan rondtoeren voordat ik weer terug vlieg naar Nederland! Als we het werk kiezen voor eind november hebben we nog zo´n 5 á 6 weken de tijd op het noordereiland om het eiland te verkennen. Morgen gaan we in ieder geval weg uit New Plymouth en op naar de volgende stop. Ik houd jullie op de hoogte!
Nu zijn we alweer bijna een week in New Plymouth. De afgelopen weken zijn we vrij snel van plek naar plek getrokken en hebben we heel veel gezien in hele korte tijd, maar een beetje stressvol was het ook. Daarom hadden we besloten om nu eens een hele week ergens te verblijven en dat bevalt erg goed.
In Raglan hebben we erg goed kunnen uitrusten. De sfeer van Raglan is onbeschrijfelijk. Iedereen is zo enorm relaxed! Als ik naar een stad terug zou keren in Nieuw Zeeland, dan is het zeker wel Raglan.
De eerste dag in New Plymouth heb ik een boek gekocht om vogels mee te spotten en zijn we naar Puke Ariki gegaan. Dit is een plek waar een gratis museum, een bibliotheek en een visitors centre ineen zit. Het museum is indrukwekkend met informatie over hoe de vulkaan Mt Taranaki is ontstaan en met foto´s en collecties van vele dieren die in Nieuw Zeeland voorkomen. We hebben verder de Len Lye Art Gallery gezien van de buitenkant: een erg indrukwekkend gebouw. De vorm lijkt op rechtopstaande golven en de galerij is totaal in het zilver. Hierna werd het beter weer en zijn we naar de Te Rewa Rewa bridge gegaan. Een elegante brug met een vorm dat me doet denken aan een skelet van een gigantische walvis. Gelukkig bleef het weer goed, zodat we naar de Three Sisters konden gaan. Eigenlijk zijn er nu nog maar 2 sisters over. De sisters zijn ontstaan doordat de zee de klif heeft uitgehold. Er bleven 3 pieken overeind staan en de rest is weg geërodeerd. Nu heeft de zee echter 1 van de pieken ook laten instorten, vandaar dat het er nog maar 2 zijn. De omgeving waarin ze staan is prachtig. De pieken zijn zandkleurig en staan iets van de kust af in het water. Aan de kust rijzen grote zandkleurige kliffen op waarin je prachtig de vele lagen van de voormalige zeebodem kunt zien en aan de andere kant is natuurlijk de prachtig blauwe Tasmanzee.
De volgende dag was het prachtig weer, dus hebben we de gratis fietsen van het hostel gepakt en zijn we de Coastal Walkway af gaan fietsen. Een weg van zo’n 22 kilometer return langs de mooie kust van New Plymouth. Onderweg zijn we gestopt bij een mountainbiketrail waar je over een wipwap en andere rare dingen kunt fietsen en zijn we gestopt bij een groot BMX parcours zoals je die op tv ziet die open was voor iedereen. We hoefden niet lang na te denken over of we ervan af zouden gaan! Erg gaaf om je een beetje een echte BMXer te voelen (met een Mountainbike, haha). Verder zijn we naar de (ook al gratis) dierentuin gegaan van New Plymouth. Hier hebben we apen gezien, meerkatten, otters en een heleboel ontzettend mooi gekleurde papegaaien en parkieten. Deze dierentuin ligt aan het pukekera park. Een groot park waarin een aantal gave grote oude bomen staan.
Op zondag was het weer een beetje bewolkt, maar nog steeds best goed. We zijn de Surf Highway afgegaan. Deze Highway is een snelweg langs de kust waaraan allemaal stranden liggen waar je goed kunt surfen, vandaar de naam. Als eerste zijn we gestopt bij de Paritutu Tock, een heuvel in New Plymouth. Een erg steile trap en helling met een touw aan de zijkant waaraan je je vasthoudt om niet te vallen, leidt tot de top van de heuvel/berg vanwaar je een prachtig uitzicht hebt op de kust. Hierna zijn we naar Back Beach gegaan, althans dat dachten we. Een pad leidde ernaartoe, maar je kon het strand niet op, dus we zaten waarschijnlijk verkeerd. We zijn toen een heel steil pad van de kliffen naar beneden gevolgd naar een prachtig strand. Werkelijk waar het mooiste strand dat ik tot nu toe heb gezien! Het strand is pikzwart en ontzettend fijntjes. Met het zonnetje erop schittert het hele strand; adembenemend mooi! De volgende stop was Oakura Beach. Dit is ook een zwart strand, maar veel minder indrukwekkend dan het strand vlakbij Back Beach, dus bleven we hier niet lang. Een historisch interessante stop was Koru Pa. Een Pa is een plek waar Maori samen leefden in hun hutten. Deze Pa was gebouwd rond 1550 en behoorde tot de Nga Makhanga a Tairi en de Ngati Tairi van de Taranaki Iwi (stam). De indeling van een Pa werkt als volgt. Degene met het hoogste aanzien: de chief en zijn familie, woonde het hoogste op de berg. De opeenvolgende rangen woonden steeds lager. De hoogte op de berg geeft dus aan hoe hoog de familie in de rang was. Helaas kun je nu amper nog iets zien van de Pa. Het enige wat je ziet is varens, bomen en nog meer bomen en varens. De enige tekens van eerder leven zijn sommige gaten in de grond waar de families hun eten in klaarmaakten. De Koru Pa is één van de oudste Pa’s in Nieuw Zeeland.
Lucy’s Gully, de volgende plek waar we stopten, ligt in het Egmont Nationaalpark. Grappig om te zien is dat ook hier Californian Redwoods staan. Nieuw Zeeland is heel streng met soorten vanuit andere landen, maar de Californian Redwood schijnen ze geadopteerd te hebben, haha. We hebben in dit bos gepicknickt en zijn toen verder gereden naar het Wreck of SS Gairloch. Dit is een wrak dat ligt op de stenen op een strand aan de zee. Het schip strandde op 5 januari 1903 op het Timaru Reef en ligt hier sindsdien. Het overblijfsel van het schip is een roestig front waarop je het hout op sommige plekken nog kunt zien zitten. Hier op het strand was echter niet het wrak het meest interessante, maar de diertjes die in de poeltjes tussen de stenen lagen. We hebben hier zeeslakken gezien, zee-egels en heel veel zeesterren van tot wel zo’n 25 centimeter groot! Prachtig om te zien!! De laatste twee stoppen na het wrak waren de Cape Egmont Lighthouse, een vuurtoren dat het westerste punt van de Taranaki kust merkt en Kina Road. De vuurtoren is gebouwd in Londen in midden 1800 en is toen verscheept naar Nieuw Zeeland in stukjes. Oorspronkelijk stond de vuurtoren op het Mana Island vlakbij Wellington, maar is later gebouwd op deze plek. Kina Road, de allerlaatste stop, is een wereldberoemd strand voor kitesurfers en windsurfers. De golven kunnen hier huizenhoog worden, maar helaas hebben wij dit niet kunnen ervaren en hebben we niet eens 1 persoon hier zien surfen.
Op Maandag zijn wij naar het visitors centre gereden in het Egmont Nationaalpark. Vanaf hier hebben we de Summit Track genomen naar de top van de berg. Overal staan borden zoals; wees zeker van je conditie voordat je dit pad neemt en neem een gids als er sneeuw ligt bovenop berg! Wij werden echter er niet door afgeschrikt en zijn zo ver gegaan als wij konden: tot iets verder dan waar de sneeuw begint. Het was een erg lange en vooral enorm zware en steile tocht dat ons in totaal zo’n 7 uur heeft gekost, maar wauw wat was het mooi! We zaten ver boven de boomgrens en konden vanaf waar wij waren de bergen van het Tongariro Nationaalpark en de Tasmanzee zien liggen. Vooral het laatste gedeelte was enorm zwaar omdat je bij elke stap die je zet op het puimsteengrind weer een halve pas naar beneden gleed en daarnaast was het pad zo’n 45 graden continu. De terugweg kozen we er dan ook voor om op het sneeuw met onze schoenen als ski’s naar beneden te ‘skiën’. Dit was super steil en ging erg snel, maar het was enorm gaaf om te doen! Thuis aangekomen waren we kapot. We hebben nog wat over het strand gelopen en hebben hier nog wat gelegen, maar dat was het wel zo’n beetje.
Gisteren zouden we een relaxed dagje houden. We gingen naar het zwembad in de verwachting hier lekker rond te poedelen, maar dat was niet echt wat Nieuw Zeelanders als zwembad zien. Je kon er namelijk alleen baantjes trekken. Tot zover ons relaxte dagje..., maar het was erg fijn om de stijve spieren wat te bewegen en om borstcrawl te oefenen, haha. Er was ook een klimwand in het zwembad waarbij je vanuit het water een klimwand op kon klimmen en als je niet meer kon of als je weggleed viel je in het water. Na het zwembad zijn we naar de White Cliffs gereden. Vanaf hier hebben we een prachtige wandeling over het strand gemaakt. Ook dit strand was prachtig zwart en fonkelde in de zon. De kliffen langs de zijkant waren ook prachtig! Foto’s volgen!!
Ik heb verder werk gevonden voor in december voor 3 weken en ik heb een aanbod voor werk gekregen in eind november. Na december gaan we waarschijnlijk de oversteek maken naar het Zuidereiland waar ik dan nog 6 weken kan rondtoeren voordat ik weer terug vlieg naar Nederland! Als we het werk kiezen voor eind november hebben we nog zo´n 5 á 6 weken de tijd op het noordereiland om het eiland te verkennen. Morgen gaan we in ieder geval weg uit New Plymouth en op naar de volgende stop. Ik houd jullie op de hoogte!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
