Gezelligheid in Lumsden!

29 december zijn we naar Lumsden gereden. We hebben hier Johanna en Martin opnieuw ontmoet, omdat zij per toeval ook in Lumsden zouden zijn. Johanna zou diezelfde dag naar Australië vliegen. Met Martin kwamen we toen tot het leuke idee om samen oud en nieuw te vieren in Dunedin, dus hem zouden we snel weer zien. Het was gelukkig een heerlijke dag en we hebben de uurtjes samen doorgebracht bij een leuk meertje. We hebben er samen gepicknickt, kaart gespeeld en met de frisbee over gegooid; erg gezellig! Hierna hadden we afscheid genomen van hun beide en zijn we naar onze werkplek gegaan. We hebben hier een eigen kamer toegewezen gekregen en die avond konden we al gelijk aan het werk: 4,5 uur borden wassen. Het hotel heeft namelijk een restaurant en ze nemen ons in dienst om geen geld te betalen. Eigenlijk prima geregeld, aangezien wij geen geld hoeven te betalen voor een hostel en eten en elke avond krijgen we ook nog eens top avondeten uit het restaurant met een heerlijk dessert na.

De dag erna hebben we ervoor gekozen om opnieuw borden te wassen, zodat we de dag vrij hadden om naar Queenstown te gaan. Hier hebben we prachtige foto's gemaakt van het mooie meer met de geweldige bergen in de achtergrond en hebben we de omgeving wat verkend. Veel meer hebben we er niet gedaan, omdat we er na onze werkplek in Lumsden toch 5 nachten zouden doorbrengen. We hebben in Queenstown nog in het prachtige meer gezwommen dat het hele jaar rond zo'n 10 graden is (koud!) en toen zijn we weer op huis aangegaan. De 31e, oudejaarsdag, hebben we in de ochtend de bar schoongemaakt en heb ik de bedden in het hotel opgemaakt. Hierna zijn we de tocht naar Dunedin aangegaan. Hier hebben we in het hostel Martin weer ontmoet en 2 vrienden van hem die hij in Nieuw Zeeland had leren kennen. Samen met hun zijn we 's middags om de tijd een beetje te doden naar Sandfly Bay gegaan waar een pinguïnkolonie broedt. Helaas hebben wij er geen pinguïns gezien, maar we hebben er wel een spoor van voetafdrukken gezien. 's Avonds hebben we met z'n allen pizza's gemaakt en hebben we de tijd tot nieuw jaar gedood door drankspelletjes te spelen. Een Franse en een Oostenrijkse jongen deden met ons mee hierin en het werd erg gezellig. Rond half twaalf begaven we ons naar het centrum van Dunedin waar een band aan het spelen was, waar dansclubs waren en waar het vuurwerk om 00:00 werd afgestoken. De vuurwerkshow was prachtig, maar duurde helaas niet erg lang. Hierna zijn we met z'n allen dansclubs in gegaan. Uiteindelijk ben ik om 4 uur mijn bed ingerold met de gedachte dat ik 4 uur later weer op moest staan. Het was een heerlijk gezellige avond geworden met iedereen, maar ik moet zeggen dat ik thuis en mijn vriend wel miste tijdens het elkaar gelukkig nieuw jaar wensen. 1 januari gingen we weer terug naar onze werkplek in Lumsden. Dat heette nu echt afscheid nemen van Martin die onderhand een goede vriend was geworden. In Lumsden hebben we die dag helemaal niks gedaan. Brak op de bank gehangen van het weinig slaap en de alcohol, maar het was goed dat we die dag helemaal niks hoefden te doen dus het was geoorloofd luilakken.

Na deze partybreak ging het weer gewoon verder als het was: elke dag werkten we wat, we hadden een paar dagen tussendoor vrij en we kregen een heleboel nieuwe mensen te kennen.

In Lumsden zelf is echt helemaal niks te doen. Er zijn wat heuvels waar je op kan klimmen (een moeilijke weg, omdat je over allemaal prikkeldraad moet klimmen en door koeien en schapen weides loopt) en er is het meertje waar we met Johanna en Martin waren geweest. O ja, en een donutshop met waarschijnlijk de beste donuts ter wereld, maar dat was het dan ook wel. Daarom hebben we veel dagen buiten Lumsden doorgebracht.

De dag na onze luilakdag zijn we naar Invercargill gegaan. Hier hebben we een groot deel van de tijd in de rozentuin besteedt. De rozen hadden hier gekke namen, die erom riepen uitgebeeld te worden. Dit leidde tot geweldige creatieve foto's. De volgende stop was Bluff, het 'zuidelijkste' puntje van Nieuw Zeeland. Dit 'zuidelijkste' staat tussen aanhalingstekens omdat het echte zuidelijkste puntje van het vaste land van Nieuw Zeeland in de Catlins ligt, maar aangezien hier een beroemde wegwijzer staat, gaan de meeste toeristen hier naartoe. Verder zijn we nog naar een strand gegaan in Invercargill, waar we met de auto het strand op konden rijden (alle kiwi's schenen het te doen) en hebben we hier wat acrobatiek gedaan.

Een andere dag zijn we nog naar Te Anau gegaan om de omgeving daar te verkennen en Manapouri te zien. We zijn verder nog naar Milford Sound geweest waar we een geweldige cruise hebben gedaan. Tijdens de cruise hadden we helaas behoorlijk slecht weer, dus amper uitzicht, maar wat we daarom wel zagen waren enorm veel watervallen, zeehonden en prachtige dolfijnen die met onze boot mee surften. We hebben tenslotte nog 1 dag besteed aan het wandelen naar Key Summit en het klimmen naar Lake Marian. Deze dag was gelukkig prachtig. De hele dag hadden we zon en de uitzichten van Key Summit en Lake Marian waren prachtig. Vooral Lake Marian is een plek waar ik iedereen naartoe wil nemen. Het is een enorm idyllisch meer: knal blauw en omgeven door steile bergen. De tocht erheen was zwaar, maar zeker de moeite waard!

In Lumsden heb ik een heleboel nieuwe ervaringen opgedaan. Zo heb ik dus borden gewassen in een restaurant (echt lopende band werk), ik heb de bedden opgemaakt, ik heb de bar en toiletten/douches schoongemaakt en duizenden lakens gewassen, opgehangen en gestreken. In Lumsden kregen we heerlijk te eten: we hebben er steak gehad, spareribs, lasagne, spaghetti, ham & ananas etc. Als desserts kregen we ijs en chocoladetaarten. Het beste eten dat ik in Nieuw Zeeland heb gehad geloof ik!
Toen we net in Lumsden aankwamen waren we met maar 5 personen: Alejo & Delfi (Argentinië) en Sarah (Duitsland). Nadat Sarah wegging was het echter vooral een komen van andere mensen. Zo waren we op het eind samen met Alejo & Delfi, Lea & Clemens (Oostenrijk), Hannah & Max (Duitsland), Olliver & Lea (Engeland & Frankrijk), Isseeì (Japan) en Pawel & Ewelina (Polen). Druk druk, maar o zo gezellig! Elke keer als we niks te doen hadden zijn we gaan kaarten, we hebben heerlijke gesprekken gehad met iedereen en namen Isseeì overal mee naartoe. Zo zijn we met hem naar de Mavora Lakes gegaan waar we rond de meren hebben gewandeld en heeft hij ons Japans geleerd. We hebben verder uren films gekeken met z'n allen en het was zeker geen moment saai.

Nu zijn we alweer begonnen aan onze 2e nacht hier in Queenstown. We zullen Isseeì in Queenstown waarschijnlijk weer ontmoeten en Hanna en Max zullen samen met ons in onze volgende werkplek in de Catlins zien. Ik heb nu al zin in de aankomende dagen/weken. De tijd is aan het vliegen. Nog maar 22 dagen en dan vlieg ik alweer van Christchurch terug naar huis! Over Queenstown en onze volgende werkplek in de Catlins zal ik de volgende keer gaan vertellen. Nu eerst gaan slapen, want het is alweer laat laat laat.